H ΕΛΛΗΝΙΚΗ TEXNH

Όταν θέλουμε να μιλήσουμε για την ελληνική τέχνη, το πρώτο ερώτημα που τίθεται, προτού γίνει οποιαδήποτε αισθητική εκτίμηση, αφορά τα χρονολογικά όρια του θέματος: πότε πρέπει να θεωρήσουμε ότι αρχίζει η ελληνική τέχνη; Σε ποια χρονολογική στιγμή νομιμοποιούμαστε να τοποθετήσουμε το τέλος της; Ευθύς εξ αρχής επιβάλλεται να διευκρινίσουμε ότι σε αυτό το βιβλίο θα ασχοληθούμε μόνο με την αρχαία ελληνική τέχνη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι περιφρονούμε την ελληνική τέχνη των μεταγενέστερων εποχών, συμπεριλαμβανομένης και της νεότερης. Είναι αναγκαίο σ’ ένα πεδίο όπου υπάρχει μια τόσο μακρά συνέχεια, να οριοθετεί κανείς το αντικείμενό του διακηρύσσοντας όμως, απευθυνόμενος ιδιαίτερα στον γάλλο αναγνώστη που έχει θητεύσει στη σχολή του κλασικού ανθρωπισμού και μπορεί να θεωρεί ως μόνη ελληνική τέχνη, άξια αυτού του ονόματος, την τέχνη της εποχής του Περικλή, πως ο ελληνικός πολιτισμός και συνεπώς και η ελληνική τέχνη δεν έπαψαν να υπάρχουν, παρ’ όλες τις παροδικές δυσκολίες τους, από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας.

Αλλά, ακόμα και αν περιοριστεί κανείς στην αρχαία ελληνική τέχνη, αισθάνεται πάλι κάποια αμηχανία όταν πρόκειται να ορίσει τα ακραία χρονικά σημεία της. Και πρώτα, που ακριβώς θα έπρεπε κανείς να τοποθετήσει τη “γέννηση της ελληνικής τέχνης”, για να θυμηθούμε τον τίτλο ενός σημαντικού έργου του Pierre Demargue; […] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)