Η ΕΦΗΒΙΚΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Η σοβαρότητα των εφηβικών καταθλίψεων οφείλεται στις σχέσεις τους με την ανάπτυξη: συνήθης έκφραση ενός ρήγματος στην ανάπτυξη, ανεξαρτήτως αιτίας, μπορεί με τον αντίκτυπό της, να επιδεινώσει τις διαταραχές και να καθηλώσει την εξέλιξη προς μια οριστικά παθολογική έκβαση. Η κατάθλιψη μπορεί να παραπέμπει στις ανεπάρκειες και στις αποκλίσεις της πρώιμης ανάπτυξης που αποκαλύπτονται από τις προκλήσεις της εφηβείας. Μολονότι μπορεί να σχετίζεται με τις ανωμαλίες των παιδικών σχέσεων, μαρτυρά, εν γένει, την παρούσα παθολογία των οικογενειακών σχέσεων: η κατάθλιψη εκδηλώνει μια κρίση της ανάπτυξης για ολόκληρη την οικογένεια, της οποίας εκφράζει το άλγος.

Παρόλο που μπορεί να έχει μια προστατευτική λειτουργία για τον έφηβο και την οικογένειά του, με την προσέγγιση των γονέων για τη στήριξη του εφήβου, συχνά οι συνέπειές της είναι αρνητικές και οδηγούν στην κλιμάκωση της έντασης, της έλλειψης κατανόησης και της απόρριψης. Συχνά παραγνωρισμένη από το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον, η κατάθλιψη, με τις αντιδράσεις απέχθειας που προκαλεί και τις δυσκολίες προσαρμογής τις οποίες επηρεάζει καθοριστικά, έχει την τάση να επιδεινώνεται και να παρατείνεται. [. . .] Οι πιθανές θεραπευτικές προσεγγίσεις, οι ενδείξεις τους και οι συνδυασμοί τους παραμένουν, εν τούτοις, σε επίπεδο αβεβαιότητας και εμπειρισμού.